Joandako azaroaren 19an gutxiengoaren babesarekin “Celaá Legea” bezela ezagutzen den LOMLOE “hezkuntza lege berria” onartu zen. Orain Senatura pasatu beharko da, gerora Kongresura itzuli, berretsia izan eta indarrean sartzeko.
Benetan, ez gaude hezkuntza sistemaren berrikusketa osoa planteatzen duen lege berri baten aurrean, funtsean ,LOMCEak suposatu duen parentesiaren ostean, moldaketa eta eguneratze batzuekin datorren 2006ko Hezkuntzaren Lege Organikoaren (LOE) aldaketa baten aurrean gaude.
Testuaren eduki batzuen aurrean alderdi eta sektore ultrakontserbadoreek egindako antzerkia ikustea negargarria da, gehienetan jada LOMCE aurretik indarrean zeuden kontuak baitira, eta transmisio hizkuntza bakarra ez inposatzeagatik estatua desegin denik ez du ematen; edo Erlijioko ikasgaia, lehen zein orain derrigor eskeini behar zena, zenbait ebaluazio txostenetarako ez konputatzeak ez ditu katolikoak jazarriak sentituarazi. Zarata mediatiko asko, baina funtsean urrutiko zuhaitzek intxaurrik ez.
CGTko Irakaskuntza Federakunde honetatik Lege Proiektu berriaren gainean egin genuen lehenengo baloraziotik emendakinen bidez proiektuan hainbat hobekuntza gertatu direla aitortu behar dugu; baina hala ere LOMLOEa kalitatezko hezkuntza publikoaren eta laikoaren defentsan hankamotz gelditzen da. Hori bai, orain arte erdizka bada ere indarrean izan den LOMCEa hobetzen du (zaila ez dena).
Lege berriaren alderdi positiboen artean honakoak kokatu ditzazkegu:
-Hezkuntza publikoa hezkuntza sistemaren oinarrizko ardatzatzat hartzen da; LOMCEak, ikastetxe pribatu kontzertatuetan balizko hazkunde bat justifikatzeko sortu zuen “gizartearen eskaria” ezabatuz.
-Udaletxeek ezin izango dute hezkuntzara zuzendutako lursail publikorik publikoa ez den ikastetxerik eraikitzeko esleitu.
-Hezkuntza kontzertuak eskatzen dituzten ikastetxe pribatuentzat sexuen araberako bereizketarik ez egitea derrigorrezko baldintza izatea berreskuratzen da.
-Hezkuntza behar bereziak dituzten ikasleak ikastetxe publikoen eta kontzertatuen artean era orekatuago batetan banatuko dira.
-Eskoletako plazen esleipenean etxebizitzarekiko hurbiltasuna eta familiaren errenta lehenetsiko dira.
-Haur hezkuntzan doako plaza publikoen eskeintza handitzeko konpromezua adierazten da.
-Ingurune behartsuenetan ratioen murrizketa bultzatzen da.
-Kohezkidetza eta heziketa afektibo-sexuala jorratzeko planak defendatzen dira.
-Trasmisio hizkuntza moduan gaztelaniaren inposaketa baztertzen da. LOMCE aurreko lege guztiek ez zuten honen aipamenik egiten.
-Filosofia, Batxilergoko bigarren mailan derrigorrezko ikasgai gisa berreskuratzen da.
-DBHko errebalidak eta ibilbideak ezabatzen dira.
-Transizio ekologikoan, gizarte justizian, (gizarte, ingurugiro eta ekonomia) jasangarritasunean hezteko xedea gehitzen da.
-Eskola Kontseiluek zuzendaritza taldeen hautaketan, ikastetxeko hezkuntza proiektuaren zein programazio orokorraren onarpenean pisua berreskuratzen dute.
-Hezkuntza inklusiboarentzako baliabideak handitzeko eta behar bereziak dituzten ikasleak 10 urteko epe batetan ohiko hezkuntzan integratzeko konpromezua agertzen da.
-Bi urteko epean hezkuntzako aurrekontua BPGaren %5eraino igotzeko konpromezua adierazten da.
Baina hobekuntza guzti hauek jaso arren, LOMLOEaren testuak hezkuntza publikoaren eskaerei eta beharrei zein gizarteak eskatzen duen kalitate eskariari eta langileek, ikasleek zein familiek historikoki hezkuntzak zerbitzu publiko moduan duen funtzioa bete dezan planteatu dituzten eskaerei erantzuteko gai izan beharko lukeen hezkuntza lege bat izatetik urrun dago.
Legearen alderdi negatiboen artean ondokoak aipatu ditzazkegu:
-LOMLOEak ikastetxeen sare bikoitzaren alde egiten jarraitzen du.
-Berriro ere hezkuntzan inbertitzeko diru publikoa sektore pritatuko patronalen eta enpresen eskuetara igarotzen da. Ikastetxe kontzertatuak sare publikora pasatzeko aukerarik ez da aurreikusten.
-Erlijioaren eskeintza derrigorrezkoa izaten jarraitzen du. CGT-LKNn ikastetxeen akonfesionalitatearen alde egiten dugu, sinbolo eta ekimen erlijiosoak ezabatuz, balore unibertsaletan heztearen eta Vatikanoarekin dauden itunak indargabetzearen alde eginez. Erlijioa ematen ez duen ikaslegoari arreta zehaztu gabe uzten da, zenbait erkidegotan horrek dakarren arriskuarekin.
-DBHko 4 mailan Etika ikasgaia desagertzen da eta DBHn zehar ematen zen “Balio Etikoak” ikasgaiaren ordez ““Balore etiko eta zibiletarako hezkuntza” izeneko ikasgaiarekin ordezkatu dute. Ikasgai berriaj hausnarketa filosofiko eta etikoa sustatu ordez balore batzuen ikasketa hutsean oinarritzen da, eta gainera ikasgaia Filosofian espezializatutako irakasleek eman ordez, zientzia sozialetako edozein alorretako irakasleen esku uzten da.
-Ikastetxeak hierarkizatzen jarraitzen da, hezkuntzaren kudeaketa neoliberal enpresarialaren eta zuzendaritzen aukeraketa meritokratikoaren aldeko apustua egiten.
-Klaustroen, Eskola Kontseiluen eta Guraso Elkarteen eskumenak murriztuta izaten jarraitzen dute. CGT-LKNn kudeaketa sistema alternatiboen aldeko (Eskola Kontseilu paritario batek aukeratutako kudeaketa taldeak), hezkuntza komunitate osoaren parte hartzearen aldeko apustua egiten.
-LOMLOEk hezkuntza sistemaren kalitatearen defentsarako, gizarte hobekuntzarako edota irakasleen lan baldintzen hobekuntzarako neurri zehatzik ez du planteatzen.
-Lehen Hezkuntzako 4 mailan eta DBHko 2 mailan erdi ezkutuan ikastetxeen ranking-ak sortuko dituzten diagnosi frogak egitearen aldeko apustua egiten da.
-Ikasketa artistikoak beharrezko aitorpenik jaso gabe eta mespretxatuak izaten jarraitzen dute.
-Selektibitatea ez da kentzen eta berdin mantentzen da.
-Lanbide Heziketari dagokionez, ikasleek lanarekin bateratzea ahalbidetzen da, adin eskakizunak kentzen dira eta erregimen berezitik datozen ikasleen sarbidea onartzen da,, baina irakaslegoari dagokionez langile teknikoen lan baldintzekin zer gertatuko den ez du argitzen. LOMLOEk ez du irakasleen arteko soldatak berdinduko ote diren zehazten, CGT-LKNtik hainbatetan eskatu izan dugun bezala.
-Hezkuntzako aurrekontua handitzeko konpromezua dago, baina BPGaren %5a ez da nahikoa. Egun, hezkuntzan, 2008an inbertitzen zena baino 1.000 miloi gutxiago inbertitzen dira. CGT-LKNn gutxieneko inbertsioa BPGaren €7koa izan beharko litzatekela uste dugu. Ikastetxetako azpiegiturak defizitarioak dira, mantenugai zein erabilerarako aurrekontuak murritzak dira, altzairuak berritu beharra dago, zentru berriak eraiki behar dira, ikasgelak desmasifikatu behar dira, irakasle, ZKP eta laguntzako lantaldeak handitu behar dira.
-LOMLOEak ez ditu hezkuntza sistemaren kalitatearen defentsarako zein irakasleen giza eta lan baldintzen hobekuntzarako neurri zehatzik planteatzen. Legeak eskolako porrot eta uzte indizeak murriztea bermatzen ez duten azaleko neurriak besterik ez ditu planteatzen.
Laburbilduz, LOMCEarekin alderatuta LOMLOEak hezkuntza sistema publikoa mehatxatzen zuten zenbait planteamendu ultraliberalen eta atzerakoiak ezabapena suposatzen du, baina horrek ez du esan nahi inolako lorpen handirik.
Funtsean, egun saihestezinak ziren zenbait ikutuekin eta eguneratzeekin 2006ko LOEra itzultzen gara; baina hoiek ere, ezagutu ditugun beste hezkuntzako lege batzuekin gertatu izan den bezala, edukirik gabeko apaingarri hutsetan geratu daitezke.
CGT-LKNk nahi duen hezkuntza publikorantz bideratzeaz oso urrun gaude, eta “hezkuntzako lege berri” hau –botox pila jarri arren- bere garaian kritikatu genuen lege zahar bat denez, LOEaren neoliberalismoa eta hezkuntza publikoarekiko konpromezu eza salatzeko 2006ko gure agiriei hautsa astindu beharko diegu. Hori bai, egunerokotasuna emateko pixkat egokitu eta apainduko ditugu.
Estatu mailako CGTren Irakaskuntza Federakundea (FECGT)
Bizkaiko CGT-LKNko Hezkuntza Publikoko Langileon Sail Sindikala
