Gaur egun, Telelana UPV/EHUn, oso adineko gurasoak edo seme-alaba oso
txikiak dituztenekin kontziliatzeko dago eratuta. Familia tradizionalak
uztartzeko pentsatuta dago, eta ez pertsona guztientzako aukerako lan-modu
gisa, inguruabar pertsonalak alde batera utzita, ongizatean eta
eraginkortasunean pentsatuta.
Klima-aldaketa planetaren jabe egiten ari den gizarte honetan, Telelanak
garraio publikoan edo pribatuan lantokietara eramateak sortzen duen aztarna
ekologikoa murriztea ahalbidetzen du. UPV/EHU harro dago NBEk gai horiei
buruz emandako gomendioak betetzen saiatzeaz, baina jakina da urrutiko
lanak eragin nabarmena izango lukeela gai horretan. Hala ere, ez du
inplementatzen, ezta planteatu ere egiten abangoardia izatea lan-eredu mota
horretan.
Ez da ulertzen zerbitzuetako zuzendaritzak ados badaude eta langileak bere
borondatez onartzen badu aukera hori ez ematea agirien bidez frogatu diren
baldintza batzuk ez betetzeagatik (gurasoen erroldatzea, desgaitasuna duten
ahaideekin bizitzea). Batzuetan, erroldatzea ez da posible, BOEak ematen
bazaizkie, langileak gurasoen etxean erroldatzea ezinezkoa delako, eta azken
horiek ez direlako beti prest egoten beren seme-alaben etxean erroldatzeko,
horrek aldaketak eragiten dituelako familiako medikuen artean, eta haiek
ezagutzen dituzten eta seguru sentitzen diren lekuetatik aldentzen dituztelako.
Telelana UPV/EHUn inplementatzen da gizarte-laguntzaren kontzesio bat balitz
bezala, eta ez lan-modu eraginkor eta erregai-kontsumoaren murriztaile gisa.
Osasun arrazoiengatik bakarrik egin da, pandemia biralaren kasuan, jakinda
gaur egun beste pandemia bat dagoela, garraioaren errekuntzatik eratorritako
hidrokarburoen kontsumoak eragindakoa, gure atmosferan dituen ondorio
kutsatzaileengatik.
Unibertsitatean, eta zehazki Errektoretzan, derrigorrezko arreta presentzialik
gabeko lanpostu administratibo asko daude, urrutitik egin daitezkeenak.
Gainera, ez da ahaztu behar UPV/EHUko telelana ez dela ehuneko ehunean
egindako telelana, % 60an baizik, bertan bi egunez bertaratzea eskatzen baita.
Beraz, jarrera hori ez da ulertzen.
UPV/EHUn telelanaren asistentzia-eredua azpimarratzen da, lehen esan dugun
bezala, eta ez lana eta eraginkortasuna kudeatzeko eredu aurreratua,
funtzionarioen langileen artean ahalik eta eraginkortasun eta ongizate
handiena lortze aldera, atmosferara CO2 isuriak eragiten dituen garraioan
beharrezkoa ez den gastua saihestuz, in itinere istripuak izateko arriskua eta
autobusaren zati bat soldatan xahutu behar duten pertsonen soldatetan
gertatzen den murrizketa saihestuz. Izan ere, langile batzuek ez dute
langileentzako garraio publikorik beste udalerri batzuetan (ez dira Bilbon bizi)
edo beste lurralde historiko batzuetan bizi direlako.
