Asteazken goizean, Joan Subirats Unibertsitate ministroak Euskal Herriko Unibertsitatea bisitatu du. Ministroa errektorearekin eta bere taldearekin elkartu da. Ondoren, unibertsitateko hainbat sektoretako ordezkariekin bilera bat egin du: ikasleak, administrazio eta zerbitzuetako langileak, irakasleak eta ikertzaileak.
Uste dugu ez gintuztela gonbidatu, agian gerentziak pentsatu zuelako, gure funtzionamendua ikusita, ezin izango zuela ziurtatu ministroak une txarrik pasako ez zuenik, galdera hau saihestu nahian: zergatik ez da aplikatzen lan-erreforma sortu berria, unibertsitateen esparruan?. Hori, adibidez, onura ziurra litzateke milaka ikertzaile prekarizatuentzat.
Beste alde batetik, ostegun goizean, gerentziak errelebo-kontratu bat proposatu du, eta errelebista, kontratuaren amaieran langabeziara joango da. 2017 urteko akordio batek argi eta garbi dio lanpostu huts bat sortu behar dela eta ordezko berak beteko duela. Baina ordezkatuaren lanpostua lanpostuen zerrendatik kanpo dago (egiturazkoa), eta, beraz, administrazioa ez dago behartuta lanpostu hori sortzera.
UPV/EHUko administrazioak ebatzi du lanpostu batzuk, sortu berriak baina beste kontratu mota batzuetatik datozenak eta langileak ALDI BATERAKO eta modu ESTRUKTURALEAN hainbat urtez okupatu dituenak, datorren LEPa baino lehen egingo den promozio prozesu batean eskeintzea. 20-2021 legean oinarritutako egonkortze prozesuak ez luke aldez aurreko prozesurik eduki behar.
Horretaz guztiaz gain, UGTk proposatu du aldez aurretik hornidura eta promozio prozesu batetik igaro ziren lanpostu jakin batzuk bigarren aldiz hornidura eta promozio prozesu berri batetik pasatzea. Horrela, plaza batzuk lapurtzen dizkigute unibertsitateko pariei. Unibertsitate honetako sindikatuek, USOk eta CGTk izan ezik, finkoen eta egonkorren interesak defendatzen dituzte, baina ez langile gehienenak, aldi baterakoak, bitartekoak edo ordezkoak baikara, eta hauentzat egiten da kontsolidazioko EPE hau.
