Beste urte bat gehiago, Indarkeria Matxisten Aurkako Nazioarteko Egunean kalera irtengo gara eta berriz ere emakumeak emakumezkoak izate hutsagatik erahilak izaten jarraitzen dugu.
Datu estatistiko izugarriek Espainian 6 egunero emakume bat erahila dela adierazten digute; eta haiekin hondatutako familiak eta erasotzailearekin bizi edo indarkeria jasan behar izan duten seme-alabak.
Kolore guztietako erakundeak eta alderdi politikoak haien interes eta politika alderdikoiekin baina indarkeria matxistarekin bukatzeko inolako ekarpenik egin gabe, mugimendu feministetan infiltratzen doaz, haien buruak feminismoz janzteko eta haien hedabideek argazkia zabal dezaten, emakumeon eskubideen eta askatasunen aurrerapen handiak azalduz guri iruzur egiten jarraitzeko.
Bitartean, indarkeria matxista gizarte matxista, patriarkal eta kapitalista honetan irmoki errotuta jarraitzen du.
Emakumeak eta genero disidenteetako pertsonak lanean, ondasunetarako eta zerbitzuetarako sarbidean, kalean, sare sozialetan eta gizarteko maila guztietan diskriminazioa eta jazarpena jasotzen jarraitzen dugu.
Hor daude jaietan eta dantzalekuetan gertatutako ziztadak, emakumeongan eta haien familiengan izua zabaltzeko; espazio publikoetatik haiek urruntzeko eta beti beldurtuta bizi daitezen lortzeko ahalegina.
Unibertsitate-egoitza elitista batetik egindako oihuak, garrasiak eta irainak, jazarritakoek beraiek ohiko erritual gisa zuritu dutena, indarkeria matxistaz gain sexuen arteko segregazioa eta bazterketa klasista iraunarazten dute.
Askatasunez abortatzeko eskubidea oraindik bizi zaren tokiaren eta eskura dituzun baliabideen araberakoa da. Gure gorputzen gainean erabakiak hartzeko eskubidea errespetatzen ez duen osasun sistema bat eta askotan informaziorik eskeintzen ez digun ezta galdegiten ez digun ikuspegi androzentrikoa.
Bizi osoa familia zaintzen edo oraindik lan prekarioenak izaten jarraitzen duten zaintza lanak egiten eman ondoren pentsio zirtrin bat jasotzea ere indarkeria matxista da.
Arrazoi politikoengatik zein erlijiosoengatik emakumeon aurkako indarkeria eta errepresioa jarraiak diren mundu globala. Gerra amaigabeetan bortxatutako emakumeak, emakumeak eta neskatoak bahituak, salduak eta erahilak. Oraindik emakumeen genitalen mutilazioa egiten den herrialdeak.
Baina ez gara isiltzen, borrokatzen jarraitzen dugu eta jarraituko dugu. Iranen Jina Amini- ren erahilketaren ondoren, bertako gobernuaren errepresio gogorraren gainetik, nahiz eta ehundaka pertsona hil dituzten (hoien artean kurduarra ere baden Nagihan Akarsel kazetaria) garatzen ari den eta kalean jarraitzen duen iraultzaren modukoak pizten jarraituko dugu.
CGT-LKNtik bidegabekeria guztien aurkako borrokaren alde egiten jarraitzen eta jarraituko dugu, gure lantokian, kalean, ikastetxetan, gizartean…toki guztietan; elkarlaguntzaren eta autogestioaren bidez, gizaki guztien aniztasunaren eta garrantziaren baloreak errespetatuko dituen gizarte bidezkoago eta berdinzaleago batetan bizi ahal izateko.
Bat ikutzen baldin badute denok erantzungo dugu
Erahildako emakume gehiagorik ez
Indarkeria matxistetatik askatutako emakumeak
Patriarkatua eta kapitala, egiturazko indarkeria
AUTODEFENTSA ANARKOFEMINISTA