Hauteskunde kanpaina jada amaitu zen eta emaitza aurreko hauteskundeetako kalko bat izan da.
Lehenik eta behin, eskerrik asko zuen konfiantza erakutsi diguzuen guztioi.
Bigarrena, lehendik susmatzen genuenaren berrestea. Enpresa honetan inor ez da sentitzen komunitate baten parte, eta bereak balira bezala sentitu beharko luketen erakundeak, sindikatuak, arrotz sentitzen dira, kontrolik ez duen zerbait bezala, eta haien erabakiak, askotan, ez dira ulertzen, beraz, logikoa denez, pertzepzio hori aldatu nahi genuke, lan-bizitzaren kontrola duen lan-komunitate bat bihurtu ahal izateko, eta bide batez, bizitza pertsonalaren kontrol gehiago izateko.
Zuekin landu nahi dugun pertzepzioa da guztiona den erakunde batean langile publikoak garela, eta, beraz, erakunde honen gerentziaren parte garela, eta haien egunerokotasunari eta etorkizunari buruzko erabakiak guztionak direla, eta ez gutxiengoa den talde batena, non parte hartzen duten unibertsitatea, sindikatu-burokraziak eta agintea eta plaza duten katedradun batzuek, eliteko talde guztiek bezala erabakiak beren interesen arabera hartzen baitituzte, eta ez Ondasun Komuna deritzonaren arabera.
Ez dugu uste lan erraza denik eta, nahiz eta talde handi bat aurretik esandakoaz konbentzitzen arrakasta izan, ez da erraza izango talde hori aktibatzea eta guztion eta erakundearen interesen alde lan egitea.
